เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคือ "มาโซคิสม์"

ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร

เมื่อเธอกำลังเปลี่ยนไปและมีใครอีกคนที่ไม่ใช่ฉัน

ไม่มีอีกแล้วรอยยิ้มที่เคยให้กัน

แค่คำว่า "รัก" คำเดียวเท่านั้นที่ยังดึงฉันไม่ให้เดินออกไป

ฉันควรทำอย่างไร

เมื่อเธอมาเปลี่ยนไป รับรู้ว่าเธอมีใครอีกคนที่ไม่ใช่ฉัน

ฝันที่มีก่อนนั้น รอยยิ้มที่เคยให้กัน

เหมือนว่ามันได้หายไปกับใจที่ดูเฉยชา

และก็รู้ว่าเธอต้องการจะไป

ถ้าหากว่าเธอเลือกเขาฉันเองก็พร้อมเข้าใจ

คงจะไม่ฝืนและไม่ฉุดไม่รั้ง ทั้งที่จริงข้างในแทบจะยืนไม่ไหว

แต่อยากให้ได้เห็นว่านานแค่ไหนจะรอ

แม้สิ่งที่ฉันให้ไปบังเอิญว่าเธอไม่ได้ขอ

แต่มีแค่คำๆเดียวเท่านั้นที่ยังหยุดฉันไม่ให้ไป

คือคำว่ารักเธอ ต่อให้ต้องโดนเธอทำให้ใจเจ็บช้ำสักแค่ไหน ก็จะยอม

ถ้าต้องเจ็บก็เพราะรักเธอ ต่อให้ต้องร้องไห้จนแทบไม่เหลือน้ำตาถึงใครจะมองว่าเธอใจร้าย

แต่ฉันจะทำให้เธอพอใจ ขอแค่เพียงไม่ให้เธอไป ก็พอ

และก็รู้ว่าเธอต้องการจะไป

ถ้าหากว่าเธอเลือกเขาฉันเองก็พร้อมเข้าใจ

คงจะไม่ฝืนและไม่ฉุดไม่รั้ง ทั้งที่จริงข้างในแทบจะยืนไม่ไหว

แต่อยากให้ได้เห็นว่านานแค่ไหนจะรอ

แม้สิ่งที่ฉันให้ไปบังเอิญว่าเธอไม่ได้ขอ

แต่มีแค่คำๆเดียวเท่านั้นที่ยังหยุดฉันไม่ให้ไป

คือคำว่ารักเธอ ต่อให้ต้องโดนเธอทำให้ใจเจ็บช้ำสักแค่ไหน ก็จะยอม

ถ้าต้องเจ็บก็เพราะรักเธอ ต่อให้ต้องร้องไห้จนแทบไม่เหลือน้ำตาถึงใครจะมองว่าเธอใจร้าย

แต่ฉันจะทำให้เธอพอใจ ขอแค่เพียงไม่ให้เธอไป ก็พอ